به گزارش تابناک قم، زمزمه های ورود «علی لاریجانی» به انتخابات ریاست جمهوری در دولت اول «حسن روحانی» جدی شد. مدل انتخاباتی که تعیین کننده رئیس دولت تدبیر و امید شد، به اندازه ای در آن ایام مورد اقبال بود که احتمال به کارگیری آن پس از دولت روحانی هم می رفت. هم جمع قابل توجهی از اصلاح طلبان و هم بخش میانه روی جریان اصولگرا روی این مساله اتفاق نظر پیدا کرده بودند و اعتقاد داشتند این ساز و کار بار دیگر می تواند به کار گرفته شده و مورد اقبال قرار گیرد.
ورود انتخاباتی روحانی در سال 96 و ادامه ساز و کار انتخاباتی ائتلافی بحث ها درباره احتمال مطرح کردن «علی لاریجانی» با همین روش برای انتخابات 1400 ریاست جمهوری را خیلی جدی کرد و بخشی از اصلاح طلبان هم حتی این سناریو را قابل دفاع و تحقق می دانستند؛ موضوعی که می تواند طیف های میانه رو را همچنان در رأس امور اجرایی و حتی تقنینی کشور حفظ کند.
با خروج آمریکایی ها از برجام و به هم ریخته شدن وضعیت اقتصادی کشور مباحث سیاسی اینچنینی به حاشیه رفت و گروه های سیاسی مترصد و منتظر تعیین وضعیت شدند. این مسأله باعث بروز اختلافاتی در جریان اصلاح طلب برای همراهی با دولت تدبیر و امید شد، به نحوی که بخشی از آنان اعتقاد به ادامه راه داشتند و بخشی بر این عقیده بودند که باید هر چه زودتر پیوند جریان اصلاحات با دولت ائتلافی پایان یافته و همه مسئولیت های ناشی از اقدامات و عملکرد دولت بر عهده طیف اعتدالگرای همراه روحانی گذاشته شود.
این موضوع را بسیاری از تئوری پردازان اصلی جریان اصلاحات مطرح کرده و خواهان اقدام هرچه زودتر اصلاح طلبان برای گسست این پیوند با دولت بودند. آنها اعتقاد داشتند و دارند که برای حفظ سرمایه اجتماعی شان و حضور انفرادی این جریان در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری آتی باید این اقدام هرچه زودتر انجام شود تا بتوانند نسبت به بازسازی وجهه خود اقدام کرده و حامیانشان را برای حضور در انتخابات و رأی دادن به این جریان ترغیب کنند.
پس از این موضوع اخیرا حجت الاسلام والمسلمین موسوی خوئینی هم تلاش خود را برای احیای چپ سنتی و جدایی از طیف اعتدالگرا و اصولگرایان میانه رو آغاز کرد و با انجام یک مصاحبه نشان داد که اصلاح طلبی را نمی خواهند مبتنی بر تفکر و اقدامات افرادی نظیر مرحوم هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی تعریف کنند و یا این طور موضوع در جامعه القا شود که این افراد نماد اصلاح طلبی هستند، موضوعی که شاید از سال 92 خیلی جدی در چنین افرادی تبلور یافته بود.
طرح این مسائل بحث تشکیل یک دولت ائتلافی دیگر با محوریت «علی لاریجانی» که ریاست او بر مجلس شورای اسلامی از یک دهه گذشته و در این مدت تلاش زیادی برای ساختن یک ساختار مبتنی بر دیدگاه، نظرات و شیوه مدیریتی او در پارلمان شکل گرفته است را به حاشیه برد و حتی این موضوع را که می توان در سال 1400 بار دیگر رئیس جمهور را از دل یک ائتلاف انتخاباتی همه جانبه تعیین کرد، به حاشیه برد.
اما «حسین مرعشی» سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی که می توان آن را از جمله احزاب اصلاح طلب متمایل به تشکیل یک دولت ائتلافی دیگر نامید، در گفت وگویی از آغاز سفرهای استانی «علی لاریجانی» برای انتخابات ۱۴۰۰ خبر داده که در حقیقت می توان این اقدام را تلاشی برای مقابله با دیدگاه احیای جریان اصلاحات خارج از تشکیل یک ائتلاف انتخاباتی دیگر دانست که اتفاقا در زمان مناسبی برای شکل دادن چنین مسأله ای مطرح شده است.
هرچند بعد از این اظهارنظر مرعشی، «بهروز نعمتی» دبیرکل حزب رفاه ملت از چهره‌های سیاسی نزدیک به «علی لاریجانی» با انجام مصاحبه ای این موضوع را تکذیب کرد، این اظهارنظرها نشان داد که همچنان عده ای معتقد به تشکیل این ائتلاف برای انتخابات 1400 هستند. نعمتی آغاز فعالیتهای انتخاباتی رئیس مجلس را تکذیب کرده و گفته، «با توجه به مسئولیت لاریجانی به عنوان ریاست یکی از قوای سه‌گانه، سفرهای استانی و برگزاری جلسات متعدد کاملا طبیعی است.»
به نظر می رسد، قوه عاقله احزاب کشور و طیف میانه روی آنها چه در درون جریان اصلاحات و چه در بین اصولگرایان اعتقاد دارند که راه تعریف شده برای آینده سیاسی ایران باید از دل شکل گیری یک ائتلاف جامع انتخاباتی حتی فراتر از آنچه در سال های 92 و 96 شاهد آن بودیم، بگذرد. بر همین اساس هیچ قصدی برای جلوگیری یا خاموش کردن شعله تشکیل ائتلاف انتخاباتی اصولگرایان و اصلاح طلبان برای سال 1400 را ندارند.
هرچند «علی لاریجانی» در سال 84 کاندیدا شد و مورد حمایت جامعتین و جمعی از اصولگرایان قرار گرفت و البته توفیقی نیافت. حتی فراتر از این مسأله، برخی عنوان می کنند که او پشتوانه مردمی لازم برای تصدی مسئولیت ریاست جمهوری را ندارد. اما ائتلافیون اصولگرا و اصلاح طلب اعتقاد دارند، همانطور که روحانی را کسی نمی شناخت و با موج سازی این ائتلاف به مردم معرفی شد و توانست دو دوره رئیس جمهور بشود، این امکان برای لاریجانی به مراتب شناخته شده تر نیز وجود دارد.
