دهم مهر سال 1375 در سیصد و هشتاد و دومین جلسه شورای فرهنگ عمومی روزها و هفته‌های خاص که از طرف این شورا پیشنهاد شده بود بررسی شد و به به تصویب رسید و مقرر شد از این تاریخ به بعد شورا هفته خاص نپذیرد و پیشنهادهای جدید برای روزهای خاص را بررسی کند و سپس برای تصویب به شورای‌عالی انقلاب فرهنگی ارائه شود.
از این تاریخ به بعد، روز معلم، روز پرستار، روز کاروکارگر، روز جانباز، روز پاسدار و ... به تقویم کشور اضافه شد. هدف عمده نامگذاری روزها در تقویم سالیانه تقویت ارزش‌ها یا ایجاد آن‌ها در حوزه‌های مختلف است.
بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در سال 1390، به طور کلی در تقویم سال 1390 حدود 143 مورد نامگذاری برای روزهای سال وجود داشته و در واقع بیش از یک سوم روزهای سال در تقویم نامگذاری شده است. به عبارتی تقریباً از هر سه روز از ایام سال در تقویم یک روز نامگذاری شده است. البته بعد از سال 90 نیز روزهایی به نامگذاری‌هایی تقویم رسمی کشور اضافه شده است.
معمولاً روزهای نامگذاری شده، بهانه‌ای است برای ارج نهادن به افراد مرتبط با این نامگذاری‌ها. بسیاری از ارگان‌ها در روز مربوط به خود، اقدام به برگزاری مراسمی کرده و از کارکنان نهاد خود تقدیر می‌کنند. این اقدام انگیزه‌ای برای کارکنان ایجاد می‌کند.
شورای فرهنگ عمومی کشور در اولین سالگرد شهادت محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی مستقر در مزار شریف افغانستان که به همراه ۸ نفر از کارکنان سرکنسولگری ایران در این شهر توسط عوامل گروه طالبان به شهادت رسیدند، به پاس قدردانی از این مقام «روز خبرنگار» نامید.
از این تاریخ به بعد 17 مرداد، بهانه‌ای شد برای اصحاب رسانه تا یک روز در سال نیز خود سوژه اخبار شوند. این اقدام برای جمع شدن، درد دل، بیان مشکلات و ارج نهادن به تلاش‌های اصحاب رسانه بسیار پسندیده است اما متاسفانه طی سالیان گذشته، به گونه‌ای پیش رفته که بیشتر این قشر فرهیخته را آزرده خاطر کرده است.
نگاهی به مراسم‌های روز خبرنگار در سالیان گذشته نشان می‌دهد یا این مراسم‌ها به محفلی برای حضور مدیران دستگاه‌های مختلف تبدیل شده که سخنان و قول‌هایشان تکرار مکررات بوده یا مشکلات از سوی خبرنگاران مطرح شده و سال بعد همان آش بوده و همان کاسه و البته هر سال پرحاشیه تر از سال قبل. مراسم‌هایی که پایانش، آغاز گله و تلخ‌کامی اهالی رسانه بود.
روز خبرنگار امسال هم در قم نیز کم حاشیه نبود. برگزاری نخستین جشنواره مطبوعات و خبرگزاری‌های استان قم به عنوان مهم‌ترین برنامه رسمی روز خبرنگار امسال اصحاب رسانه قم هر چند با نظم نسبتاً قابل قبولی انجام شد و برگزاری آن اقدامی مثبت و گامی رو به جلو برای اهالی رسانه قم محسوب می‌شود اما اعتراض به داوری‌ها و برخی آثار انتخاب شده، بازهم حاشیه ساز شد و صدای خیلی‌ها را درآورد.
اعتراضات به داوری در دو بخش شکلی و محتوایی بود. معترضین می‌گفتند داوری یک نفر مرسوم نیست و معمولاً یک هیات داوری این کار را برعهده می‌گیرند و با رأی اکثریت یک اثر برگزیده می‌شود و از سوی دیگر برخی آثار برگزیده به زعم خبرنگاران معترض به حدی ضعیف بود که ارزش برگزیده شدن را نداشت. البته برخی نیز مدعی بودند برخی آثار برگزیده، کپی برداری بوده و نباید اصلاً اجازه حضور در جشنواره و داوری را پیدا می‌کرد. عده‌ای هم این شائبه را مطرح می‌کردند که خواسته‌اند رضایت رسانه‌های مختلف جلب شده باشد به همین منظور در داوری‌ها اعمال نظر شده است.
جو سنگین اعتراضات و گلایه‌ها به حدی بود که شیرینی جشن روز خبرنگار طعم تلخ شکایت و دلخوری به خود گرفت. روز خبرنگار که باید روز وفاق و همدلی بیشتر جامعه خبری باشد متأسفانه تبدیل به روز افتراق و دوری اهالی رسانه استان از هم شده است. به نظر می‌رسد باید چاره‌ای اساسی برای این مشکل اندیشیده شود تا جامعه چند پاره مطبوعاتی قم بیش از این از هم دور نشوند و وفاق همدلی میان این جماعت برقرار گردد.
فرد را ربط جماعت رحمت است
جوهر او را کمال از ملت است
تاتوانی با جماعت یار باش
رونق هنگامه احرار باش
حرز جان کن گفته خیرالبشر
هست شیطان از جماعت دورتر/ (اقبال لاهوری)
