به گزارش تابناک قم، آخرین روز بهمن ماه سال گذشته بود که مراسم تدفین پیکر مطهر دو شهید گمنام در پردیس دانشگاه علوم پزشکی قم برگزار شد و پیکرهای مطهر به دو شهید گمنام 19 و 20 ساله مربوط به تک دشمن در سال 67 در زبیدات عراق و عملیات مسلم بن عقیل در مهر سال 61 همزمان با سالروز شهادت حضرت زهرا(س) در این محل به خاک سپرده شد.
اما با وجود گذشت کمتر از 5 ماه از خاکسپاری این دو شهید گمنام، گویا مزار این شهدا گرفتار غربتی مضاعف شده و در وطن خود نیز این شهدا همچنان گمنام و غریب هستند.
جواد حکیم الهی معاون دانشگاه علوم پزشکی قم روز قبل از برگزاری این مراسم در نشست نشست ستاد هماهنگی تشییع شهدای گمنام گفته بود: از چندین سال قبل پیگیر تدفین شهدای گمنام در دانشگاه علوم پزشکی بوده‌ایم، در این راستا مکاتبات و هماهنگی‌های بسیاری را دنبال کرده‌ایم تا اینکه توانسته‌ایم به نتیجه موردنظر برسیم. نمایندگان ستاد تدفین شهدای گمنام کشور در سال‌های گذشته از پردیس دانشگاه علوم پزشکی قم بازدیدهایی داشتند و در بازدیدهای خود موضوع تکمیل مسجد این مجموعه را خواستار شدند تا اینکه در ماه جاری با توجه به پیشرفت قابل توجه عملیات عمرانی مسجد با تدفین شهدای گمنام موافقت کردند.
خاکسپاری شهدای گمنام در مراکز علمی و دانشگاهی اقدامی پسندیده و ارزشمند است اما باید قبل از خاکسپاری از سوی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های مقدس و ستاد تدفین شهدای گمنام بررسی شود محل های درخواست شده آیا ظرفیت لازم را برای متبرک شدن به وجود شهدا را دارند و آیا نهادهای درخواست کننده اهتمام لازم را به تکریم همیشگی شهدا و توجه به شرایط مزار ایشان دارند یا خیر. به نظر می رسد خاکسپاری شهید در مراکز دانشگاهی به یک موضوع رقابتی در عملکرد مدیران تبدیل شده است در حالی که قبل از هر مسئله ای تکریم این شهدا و خاکسپاری در محل هایی که مورد توجه مردم است از اهمیت زیادی برخوردار بوده و این امر نباید هیچگاه فراموش شود.
خاکسپاری و احداث یادمان برای شهدا باید زمینه ای برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت باشد؛ مسؤولان نهادهای درخواست کننده برای خاکسپاری شهدا، باید حس مسؤولیت و دین به شهدا را همواره حفظ کنند و این احساس مسؤولیت نباید به زمان کسب مجوز و موافقت برای خاکسپاری و برگزاری مراسم تشییع و تدفین محدود شود.
نمونه ای از بی توجهی به مزار شهیدان گمنام، مزار دو شهید گمنام در پردیس دانشگاه علوم پزشکی است که نه به نظافت آن توجه چندانی می شود و نه خبری از ساخت یادمانی در خور شان برای ایشان است. گویا فقط دغدغه اولیه برای خاکسپاری شهدای گمنام و برگزاری مراسم وجود دارد و این شهدا بعد از مدتی باز هم به فراموشی سپرده شده و همچنان در غربت و گمنامی باقی می‌مانند.
