دیده ها همیشه در پی «نور» است. در آسمان پرستاره «شهادت »، گاهی اخترانی درخشانتر از دیگرستاره ها، چشمها را به سوی خویش خیره می سازند. این اختران نورانی،آرایش آسمان شهادت و جلوه رواق جهادند.
سردار شهید اسلام، «زین الدین » عزیز، از اینگونه ستاره های فروغ گستر و چشمگیر و دلنواز و گیتی افروز است.
آنچه او را در صحنه جنگ و دفاع مقدس، قداست و کرامت بخشید،روح بلند و شیدای او بود، که دور از وسوسه های پشت جبهه و جاذبه های «زندگی »، به آرمانی بزرگتر و زندگی برتری می اندیشید، به «حیات طیبه »در سایه ایمان و عمل صالح که در دوران حیاتش، خدمت در مسیر اسلام وانقلاب اسلامی و دفاع از کیان این نظام مقدس بود و در یک کلمه، «عمل به وظیفه »، هر جا که باشد، به هر صورت که تکلیف، ایجاب کند.
آری... تابع تکلیف بودن! و به «وظیفه » اندیشیدن!..
در این تاریخ، که همه را از یاد می برد و هر چیز را مشمول «مرور زمان »می سازد، آنانکه همواره زنده و جاویدند و نام و یادشان الهام بخش وخاطره انگیز است، تنها در سایه همین رسالت «عمل به تکلیف » است که ماندگار شده اند و «خلوص » خویش را خرج هدایت نسلها و اندیشه هاکرده اند، همچون حسین علیه السلام سالار شهیدان عاشورایی، و همچون امام امت قدس سره گشاینده راه جهاد و شهادت برای نسل معاصر.
«زین الدین » نیز از این سلسله و تبار بود. شناسنامه اش را از«جهادآباد» خالصان گرفته بود و با مهر خلوص و امضای تعهد، آراسته بود.
بزرگداشت اینگونه سرداران اسوه، نه تنها گرامیداشت خاطره خود آنان،بلکه احیاء و تکریم راهی مقدس و صراطی نورانی است که امثال مهدی عزیز، در این «راه »، درخشش یافتند و فرزندان شایسته این صراط بودند.
راه، با روندگانش گشوده و آباد می ماند. «جهاد و شهادت » نیز، راهی گشوده به حقیقت و پیوسته به بهشت است که شهیدان مخلص ما،هموارکننده این راه، پیش پای بشریتند، آنانکه در پی پاسخ این سؤالندکه: «چگونه؟»، «مانند چه کس؟» و «مثل کدام الگو؟»..
چه کسی را می شناسید که مدتی با شهید زین الدین مانوس و دمخور ومعاشر بوده و او را به ایمان و وارستگی و تعهد و جدیت و نستوهی نستوده است؟!
دریادل بود و سلحشور و مدبر،
صمیمی بود و مصمم و مقاوم،
خاکی بود و متواضع و دور از غرور،
در دلها جا داشت و نیکیهایش بر زبانها جاری بود و جاری است.
بیایید چراغ یاد اینگونه فرزانگان را همیشه مشتعل نگه داریم و هرچند وقت یک بار، پای این علمهای افراشته و شامخ صبوری و جهاد ومقاومت، سینه بزنیم و شور بگیریم.
حسینیه دلها، چندی است خاموش است.
کجایند سینه زنان شورانگیز جبهه ها و نورافکنان سنگرهای بیداری وخاکریزهای صلابت و یلان میدانهای «مبارزه با نفس »؟..
آنکه جز بهر حق فدا نشود.
خونبهایش بجز خدا نشود.
هر چه گفتند و هر چه می گوییم.
باز حق شهید، ادا نشود. کسی که کشته نشد، از قبیله ما نیست.
