به گزارش تابناک قم، سر ظهر واپسین روزهای تابستان، عزم زیارت حرم بانوی کرامت در شهر کریمه را میکنی. حرم فاطمه معصومه(س) که دنیای آرامش و صفا در خود دارد، پر از جاذبههای تاریخی و فرهنگی هم هست.
آمدهای هم بانو را زیارت کنی و هم بر مزار مشهورترین بانوی شاعره ایران، «پروین اعتصامی» فاتحهای بخوانی.
کنجی از صحن با صفای اتابکی در حرم فاطمه معصومه(س) جایی است که همه این روزها به دنبال تابلوی آرامگاه بانو پروین اعتصامی میگردند.
آرامگاه خانوادگی که پدر و مادر پروین را هم در خود جای داده و یادبودی است برای بانویی با مواعظ شیرین و کلمات دلنشینش نقش خود را تا ابد بر تارک شعر و ادب پارسی زده است.
صحن اتابکی که این روزها به نام صحن امام رضا(ع) خوانده میشود، در گوشه شمالی خود آرامگاه پروین اعتصامی را جای داده اما این روزها در کنار تابلوی کوچک که نام این بانو روی آن حک شده است، تابلوی دیگری نصب شده: «برگزاری مسابقات فرهنگی».
دم ظهر است و میخواهی کسی را پیدا کنی تا علت نصب تابلوی جدید را بپرسی؛ مسئول غرفه میگوید کمبود جا داشتیم و مجبور شدیم مسابقات فرهنگی را به این مقبره منتقل کنیم.
با حسرت داخل مقبره را نگاه میکنی. سنگ قبر پروین و پدر و مادرش هنوز سر جایشان هستند. با همان نامها و ابیات: «اینکه خاک سیهاش بالین است؛ اختر چرخ ادب پروین است...» اما اتاق دیگر همان اتاق نیست. محلی شده برای نگهداشتن برگهها و بروشورها و پخش آنها و...
با زائران که صحبت میکنی، خیلیها از وجود مقبره پروین در این مکان خبر ندارند اما آنهایی که اهل شعر و ادب هستند با حسرت از این موضوع صحبت میکنند.
مقبرهای که محل اشیای گمشده بود
یک شهروند قمی میگوید از این که تابلوی مسابقات فرهنگی را کنار تابلوی مزار پروین اعتصامی نصب کردهاند بسیار شگفتزده شده. او میگوید این مکان ابتدا به دفتر اشیای گمشده تبدیل شده بود اما واکنشهای مردم و دوستداران فرهنگ و هنری ایرانی در فضای مجازی و خبرگزاریها موجب شد، آستانه تصمیم بگیرد دفتر مسابقات فرهنگی را در این مکان مستقر کند.
سعید هاشمیزاده میافزاید: چطور پروین که بانویی هنرمند اما منتقد منش حکومت پهلوی بود در سال 32 آنقدر ارج و قرب داشت که در جوار مزار بانوی کرامت دفن شود اما امروز ارزشش برای ما به اندازه برگزاری چند مسابقه کمطرفدار نیست؟
«نوشین احمدی» شهروند دیگری است که چند دقیقهای برای یافتن مزار پروین سرگردان شده، پس از اطلاع از اتفاقات پیش آمده میگوید: ارزش پروین به عنوان یک شاعره شیرینسخن و خوش گفتار کمتر از خیلیها نیست که در حرم مطهر مقبره دارند و کسی شجاعت جسارت به مقبره آنها را ندارد.
او معتقد است؛ خط زدن این نامهای آشنا و دوست داشتنی از مکانهای حرم مطهر، موجب آزردگی اهالی فرهنگ و ادب میشود و انتقاد آیندگان را هم در پی خواهد داشت.
پروین تنها یک شاعره نبود. بلکه اخلاق شناس، انسانشناس و زندگی شناس بزرگی بود و شاید اگر در 35 سالگی چشم از جهان فرو نمیبست، سعدی دیگری میشد در آسمان پر ستاره شعر و ادب فارسی. حذف نام این بانوی بزرگ آن هم در حرمی که به احترام یک بانو بنا شده، کاری نیست که آیندگان ما را به خاطر آن تحسین کنند.
آستانه حضرت معصومه(س) در گذشته هم داد اهالی فرهنگ را با برخی تغییر نامها و حذفها درآورده است. از جمله حذف نام اتابکی از صحن امام رضا(ع) که موجب شد تاریخ شناس معاصر رسول جعفریان نوع بنویسد: «از این تغییر اسم متاسف شدم. چه نیازی به این تغییر اسمها هست؟ تاریخ گواهی میدهد که میرزا علی اصغر خان چه اندازه برای قم و راه قم و کاروانسراهای بین راه و حرم و تبدیل به احسن این مجموعهها زحمت کشید. باید پاس این اسامی را داشت تا بقیه مردم هم رغبت کنند کاری انجام دهند.»
هر چه هست امروز دیگر نامی از بانوی ادب و شعر ایران زمین درحرم کریمه اهل بیت(س) دیده نمیشود و به زعم بسیاری هنردوستان متولیان امر باید این غفلت را جبران کنند. چه خوب بود متولیان این کار پیش از انجام آن، نظرخواهی از مردم میکردند که برگزاری مسابقات فرهنگی برایشان مهمترست یا داشتن نمادی از پروین ایرانزمین که «گر چه جز تلخی ز ایام ندید.... هر چه خواهی سخنش شیرین است...»
منبع: همشهری