سی بهمن 1398بود که خبری مثل بمب تمام کشور را ترکاند و آنهم فوت دو بیمار کرونایی در بیمارستان کامکار قم بود.
صبح روز سی بهمن معاون درمان وزیر بهداشت سراسیمه به قم آمد تا موضوع فوت دو بیمار را در قم شخصاً بررسی کند، از صبح تا ساعت 13 جلسه ادامه داشت و درنهایت مشخص شد که دو بیمار فوتشده، مبتلابه کرونا بوده و پی سی آر آنها مثبت شد.
از همان لحظه کل شهر حال و هوای عجیبی به خود گرفت، همه در استرس و تلاطم بودند، هرکسی یکچیزی میگفت، یکی میگفت قم را قرنطینه کنید، یکی میگفت نباید کسی از قم خارج شود، خیلیها ماشینها را سوار شده و از قم خارج شدند، بسیاری هم در خانهها ماندند و بیرون نمیآمدند.
البته در همان بین بودند افراد سودجو که از همان لحظه اول ماسک و مواد ضدعفونی را در انبارهای خود احتکار کردند تا در روز موعود به فروش برسانند.
در آن روز قم مظلوم واقع شد چراکه قم فقط کاشف کرونا در کشور بود و همان لحظه که قم اعلام کرد در استانهای دیگر مثل گیلان و مشهد و... هم کرونا وجود داشت اما پزشکان آنجا یا متوجه نشده یا اینکه اعلام نکرده بودند، اما قم جسارت اعلام داشت.
از وقتی موضوع کرونا اعلام شد تا شب، چندین جلسه برگزار شد و پشت سر هم اعلام میشد که آمار بیماران کرونایی در قم رو به افزایش است.
عصر آن روز قرار شد بیمارستان فرقانی در 24 ساعت کامل تخلیه و در اختیار بیماران کرونایی قرار گیرد، وحشت در قم موج میزد و شاید بسیاری هم از سر این ترس، مبتلا شدند.
بیمارستان فرقانی شبانه تخلیه شد و بیماران به بیمارستانهای شهید بهشتی و گلپایگانی و ولیعصر منتقل شدند، شیفت بندیها در بیمارستان انجام و بیمارستان بهعنوان سنگر دوم آماده شد.
شب روز اول اعلام کرونا، جلسهای در استانداری برگزار شد، بهرام سرمست استاندار وقت از همان ابتدا یک حرف زد و تا آخر هم پای حرفش ایستاد، سرمست گفت: در این زمینه نظر کارشناسی را وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی میدهد و هر چه بگوید همان است.
از همان روز اول، هجمههای رسانههای بیگانه روی قم شروعشده بود و هرکسی سنگی میزد، میگفتند بیمارستانهای قم پرشده و دیگر جایی برای بیماران نیست، بیماران در حیاط و سالنهای بیمارستان بستریشدهاند!
دو روزی گذشت و همین هجمهها ادامه داشت، تا اینکه بهعنوان اولین خبرنگار ایرانی به داخل بیمارستان کرونایی با هزار دلهره رفتم و گزارش تصویری و فیلم تهیه و به رسانهها ارسال شد.
حال امروز دو سال از آن واقعه تلخ و البته شهامت پزشکان قمی میگذرد، پیکهای متعدد پشت سر گذاشته شد و بسیاری از عزیزانمان را به خاطر این مهمان ناخوانده از دست دادیم، پرستاران و پزشکان در بیمارستان شب و روز نداشتند و اینقدر ماندند تا حال شهر خوب شود.
امروز وظیفه من و شماست که همچنان مسائل بهداشتی را رعایت کنیم و حداقل کارمان استفاده از ماسک باشد، و روزی خواهد رسید که پایان کرونا را جشن بگیریم. ان شالله